Лааны гэрэлд морь шинжлээ

Наадам тарсны дараахан гэгээнтэн өөрийн уяач Ганжуураа дуудаж ингэж айлджээ.
-Чамд морины хишиг буян заяажээ. Мэргэн вангийн хошууны нэрийг үргэлж гаргаж яваарай гээд дээлийн хамба торгоор шагнаж түүгээр хунз Ганжуур олон жил гоёсон тухай яриа уяачдын дунд бий. Баян буурал хайрхныг тахих ээлжит ёслолын өмнөхөн Дэлгэрэхийн хойд талаар нутагтай Санзай шавран хэлэн нас уяад түүний дотор гуулийн хээр хэмээх хурдан хүлгээ авчраад байсан үе. Бага наснаасаа босоогоороо байгаа гуулин хээр соёолон идгүй хурдан байжээ. Ганжуур уяагаар явж морь шинжээд гуулин хээр нүд нь тусаж  харсан хэрнээ хараагүй юм шиг явж очоод өөрийн ноёнд:
-Шаврангийн гуулин хээрийг үзлээ. Манайхны соёолон морьд дийлэхгүй юм байна гэхэд гэгээнтэн:
-Соёолон морьдыг өнөө шөнийн дотор бүгдийг үз. Баруун зүгийн уяачид ирж  амжаагүй бол буухиа явуулаад шөнөд нь авчруул гэснээр том эрээн асарт олон лаа асаагаад морьдыг шинжиж эхэлсэн байна. Үзээд байхад гуулингийн өмнө гарах морь нэг ч алга тул гэгээнтэн:
-За тийм бол өөрсдийн морийг сайн идүүлээрэй, нэг арга бодъё. Ганжууртан зэргэлдээ буусан Шаврангийнхан морьдоо хэдийд барьсанг тандаж мэдээд өөрийн соёолон насыг мордуулахгүй зориуд хүлээгээд байв. Гэгээнтний морь мордоогүй байхад бусад нь явдаг ёс угаасаа байгаагүй. Соёолон морьд их хүлээгдэж оройхон мордлоо. Эрт барьсан айлын морины хоол өөр болохыг нь хүлээсэн нь онож гэгээнтний харьяаны морь түрүүлж, гуулин хээрийн хоол багадаад суусан байна. Хэдийгээр ноён соёолон морины түрүү авч баярласан ч сэтгэл нэг л тавгүй байв. Гэгээнтэн хэлсэн нь:
-Би хойд зүгийн хурдан хурдан хүлэг гуулийн хээрийг хорлосонтой адил боллоо. Соёолондоо ингэж суусан морь алсдаа ихэд нийлээд явуургүй болно. Хожмын хожимд муу үйл хийсэндээ харамсаж байна. Үүнээс хойш түүнээс цааш эрдэнэт сайхан хүлэгт ийнхүү хор бүү хүргэж бай энэ явдал надаар дуусгавар болог гэж уяач Ганжууртаа дээлийн хамба торго шагнасан  учир нь энэ ажээ.