Боржгины 10 азарга дараалсан нь

Монголын өргөн уудам нутгийн хаана ч уралдсан Боржгиныхон Цэцэнханы болон Галширынхны өмнө гарч уралдахыг зорилгоо болгодог. Цэцэнханыхан ч ялгаагүй Боржигоныхон хэцүү, эднээс хурдаараа хэзээ ч дутахгүй  гэж бодно. Газар газар хурдан хүлэг төрдөг болохоор ээлжтэй дугаартай хойно, өмнөө уралдсаар өнөөг хүрчээ. Энэ удаад Боржигоны хэт нутгийнхнаас Зээ Дамба халтар азаргатай, Даалин Самдан ногоон азаргатай, Пунцагийн Шагдар хар азаргатай, Дашпунцаг бор азаргаа бүгд уяачид сайн азаргаа уяад Буянтын наадамд явахын өмнө Зээ Дамба:
Тэнд “Манайхны 10 азарга бараг дараална биз” гээд хэлчихсэн нь яван явсаар Галшар Буянтын нэрт уяач монхор хэмээх Халтарын чихэнд хүрч түүнийг сүрхий цочирдуулав бололтой.
Халтар уяач барагтай юманд дав хийдэггүй хашир хүн хэрнээ үүнийг сонсоод гэр дотроо босч суух нь олон болов. Сэтгэл бардам түрүүлж нүүр тахлах азарга алга санагдахад хор шарандаа Боржигоныхонд түрүүгээ алдахгүй гэсэн ганц бодол энэ болов.  Тэр нэг хоног бодоод, Галшар руу хөдлөөд явчихсан Лосолын ухаа цавьдар азаргыг авчруулахгүй бол 10 азарга удаалан ирэхгүй юмаа гэхэд түрүүгээ алдаж магадгүй тул өөрийн итгэлт нөхөр Лувсанцэндийг яаран дуудаж,
-Чи өнөө шөнийн дотор яваад Лосолтой уулзаж ухаа азаргаа энд уралдуул. Боржигоныхонд дарлуулахгүй түрүүгээ авмаар байна. Намайг ингэлээ гээд азаргыг хөтлөөд ир, би өөрөө мордуулна гэв.
Учрыг ойлгосон Лосол, Халтар гуай тэгсэн бол яахав гээд азаргаа гүүтэй нь  хамт буцааж хөтлүүлээд өөрөө цаашаа наадахаар явжээ. Азарга хөтөлсөн хүн шөнөжин яваад үүрээр ирэхэд Халтар азаргыг хараад амрааж идүүл гэсэн байна. Халтар төдөлгүй мордож сумынхаа дарга нартай сэм уулзаж азаргыг үд хүргэж мордуулахаар тохиролцжээ. Холоос ирсэн азаргыг сайн амрааж хоолыг тохируулах, эрт барьж барц уяачаар уяаж уралддаг Боржигоныхны азарганы гэдсийг баахан өөрчилж цаг хожих санаа Халтарт байв.
Бага үд орчимд эхэлсэн наадамд Лосолын ухаа түрүүлж, аман хүзүүд Зээ Дамбын халтар, үүнээс хойно Боржигоны 10 азарга удаа дараагаараа ирсэн удаатай юм байна.
Халтар уяач санасандаа хүрч сум орныхоо нрийг авч гарсандаа сэтгэл маадгар байсан ч Боржигоныхон хэцүү дээ гэж  ямагт боддог болжээ.